بررسی رابطۀ مصرف آب و تولید انرژی در ایران طی دورۀ 1357 تا 1395 با رویکرد مدل STAR

حدود 6 درصد تولید انرژی برق در ایران مستقیم از انرژی‏‏های تجدیدپذیری همچون نیروگاه‌های برق‏آبی تأمین می‌شود. بنابراین، هدف پژوهش حاضر، بررسی مسائل مربوط به آثار تغییرات الگوی عرضۀ آب در مدیریت کلی مخازن و جریان در سدها و برق عرضه‌شده به مدار طی دورۀ مطالعه‌شده است. به طور کلی، ایران قادر به تولید قدرت حتی در شرایط آب کم است. از این رو، جامعۀ آماری پژوهش اقتصاد ایران در نظر گرفته شده است و نمونه‏ای شامل داده‏‏های تولید انرژی نیروگاه‌های برق‌آبی و داده‏‏های میزان مصارف واسطۀ تأمین آب طی سال‌های 1357 تا 1395 برای بررسی تأثیر مصارف نهادۀ آب بر تولید انرژی در ایران گردآوری شد. نتایج نشان داد تحت رژیم انتقال حدی صفر مدل اتورگرسیون انتقال ملایم، اگر بازدهی اثر مصرف آب در تولید انرژی برق‌آبی ایران کمتر از 86/8 باشد، این کاهش توان تولید تا اندازۀ 022/7 برابر نیز امکان کاهش دارد و در صورتی که تأمین آب تحت انتقال ملایم ناشی از تأمین مطلوب ذخایر آب بتواند به حالت حدی یک انتقال یابد، بر اساس میانگین انتقال ملایم 8/8 برابری با سرعت زیادی تا ضریب فزایندۀ تولید برق‌آبی 038/7 نیز می‏تواند افزایش یابد.